Lecture จากพระโอษฐ์

“…ความทุกข์ของมนุษย์ก็มีสองประเภท ประเภทหนึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดจากการที่เราเป็นสัตว์ที่มีเรื่องการเกิด แก่ เจ็บตายเป็นธรรมดา แต่มีความทุกข์อีกส่วนหนึ่ง อีกประเภทหนึ่งที่เกิดจากความไม่เข้าใจตัวเอง พระพุทธองค์สั่งสอนว่า เมื่อเราขาดความรู้ความเข้าใจ ในความเป็นมนุษย์ของเราแล้ว กิเลสสิ่งเศร้าหมองจะครอบงำจิตใจ นั้นอวิชชา ความไม่รู้ไม่เข้าใจและกิเลสที่เกิดขึ้นในจิตใจของเราแต่ละคน เป็นเหตุสำคัญของปัญหาของมนุษย์ ไม่ว่าปัญหาระดับบุคคล ระดับครอบครัว ระดับชุมชน  ระดับสังคมหรือแม้แต่ระหว่างประเทศก็ตาม   นั้นการแก้ปัญหา ของมนุษย์นั้น ต้องแก้ทั้งด้านนอกและด้านในไปพร้อมๆกัน ถ้าเราคิดจะแก้เฉพาะในด้านรัฐธรรมนูญ […]

(คัดลอกจาก..งานวิจัยของ..พระมหาประเสริฐ   มนฺตเสวี/คำชี้แจงจากเว็บวัดคอนคอร์ด-บทความนี้เป็นมุมมองทางวิชาการ ที่มีพื้นฐานจากความหมายที่ต่างกันของคำว่า’บาป (Sin)’ ทางศาสนาพุทธและศาสนาคริสต์ และการเทียบเคียงความหมายตามคำสอนทางปริยัติที่ท้าทายความคิด ดังนั้นอาจมีบางอย่างที่ไม่ตรงตามการตีความโดยทั่วไป)     ชาวพุทธหลายคนมีความเชื่อฝังใจว่า การล้างบาปไม่มีในพุทธศาสนาอย่างแน่นอน บุญและบาปนำมาลบล้างกันไม่ได้อย่างเด็ดขาด โดยยึดแนวคิดว่า การล้างบาปก็คือการสารภาพความผิดแล้วบาปทั้งหมดก็จะหลุดหายไปอย่างที่ทำกันในศาสนาคริสต์ แต่โดยความเป็นจริงแล้ว พระพุทธเจ้าหาได้ทรงปฏิเสธการล้างบาปไม่ พระองค์กลับทรงตรัสย้ำถึงวิธีการล้างบาปที่ถูกต้อง มิใช่เพียงแค่ปากพูด หรืออาบ น้ำ[1] นั่นคือ ทรงตรัสรับรองว่า […]